Het Slath is een kleinschalige woonvorm voor mensen met een lichamelijke beperking en/of niet-aangeboren hersenletsel.
Het is één van de locaties van de organisatie Siza.
Zeven dagen per week, 24 uur per dag, zijn hier medewerkers aanwezig die individuele en groepsgerichte ondersteuning bieden en verpleegkundige zorg leveren.
Coby Hop-de Zwaan is één van die begeleiders. Terwijl ze uitgebreid over dit woonzorgcomplex vertelt, bedenkt ze ineens dat de bewoners zelf daar véél beter over kunnen vertellen.
We maken onder andere kennis met Bianca, Sigrid, Joop en Roy. Een ieder van hen vertelt waarom ze hier wonen.
De ene heeft zuurstoftekort gehad rond de geboorte, waardoor er hersenletsel is ontstaan.
Vaak zit die groep ook in een rolstoel. Bianca en Sigrid bijvoorbeeld. Ze lijken niet echt mobiel, maar schijn bedriegt. Ze kunnen zich doorgaans prima redden.
De andere club bewoners kreeg schade aan de hersenen door ziekte of een ongeluk (niet-aangeboren hersenletsel).
Zo werd Roy op 14-jarige leeftijd geschept door een vrachtwagen. Toen hij op 26-jarige leeftijd nog eens een ongeluk kreeg, kwam daar een hersenvliesontsteking overheen.
Voor hem is niet meer mogelijk om alleen te wonen. Bij Joop werd op 13-jarige leeftijd een goedaardige hersentumor geconstateerd.
Hij is weliswaar geopereerd, maar woont sinds 2000 in een tweekamerappartement op Het Slath.
Ook deze groep zit absoluut niet bij de pakken neer. Diverse hobby's worden uitgeoefend, verzamelingen gedeeld. Al moet er ook gezegd: er zijn best dagen dat Het Slath heus geen vakantiepark is.
Maar dan blijkt altijd weer; de bewoners hebben het vermogen om er samen wat van te maken. Overdag gaan veel cliënten naar hun werk of doen ze vrijwilligerswerk in de omgeving.
Sommige bewoners nemen deel aan de dagbesteding in huis.
