Iedere patiënt met ernstig niet-aangeboren hersenletsel verdient een kans op herstel, vinden specialisten ouderengeneeskunde Willemijn van Erp, Ellen Vreeburg, Irene Leijten en revalidatieartsen Paulien Goossens, Jan-Willem G. Meijer en Anne Visser-Meily. Toch wijzen ze regelmatig mensen af voor revalidatie, omdat ze niet in de hokjes passen die we met de beste bedoelingen in ons zorgstelsel hebben gecreëerd. Heel zonde van het onbenutte herstelpotentieel, deze niet-doelmatige zorg. En een drama voor de patiënten en hun naasten.
De zichtbare en onzichtbare gevolgen van Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) hebben een enorme impact op het zelfstandig functioneren en maatschappelijk participeren. Het brein heeft gelukkig een aanzienlijk herstelvermogen wat het beste wordt aangesproken in een omgeving die past bij de fase en problematiek. Iedere patiënt met NAH is gebaat bij revalidatie op maat. Een bescheiden vooruitgang kan een wereld van verschil maken: denk aan het herwinnen van het vermogen zelf te eten, om met hulp naar het toilet te kunnen, de eigen rolstoel te besturen of met hulpmiddelen te communiceren met geliefden.
Nederland heeft alles in huis om iedereen met ernstig NAH passende revalidatie te bieden. Revalidatieartsen worden al decennia lang opgeleid om samen met hun team motorische en cognitieve revalidatie na hersenletsel te kunnen bieden in een hoog-technologische setting. Het specialisme ouderengeneeskunde heeft veel ervaring met globale cognitieve stoornissen, integrale medische zorg en advance care planning. De kaderopleiding geriatrische revalidatie voor specialisten ouderengeneeskunde, die vanaf 2007 bestaat, heeft de kennis over de multidisciplinaire revalidatiebehandeling bij de kwetsbare oudere verrijkt en verdiept.
Toch wordenjonge mensen met een recent, ernstig hersenletsel regelmatig afgewezen voor behandelprogramma’s. Patiënten die laag belastbaar zijn, patiënten bij wie verwacht wordt dat de revalidatie duidelijk langer dan gemiddeld zal duren én patiënten die geen zicht hebben op terugkeer naar de thuissituatie vallen vaak tussen wal en schip. De oplossing hoeft niet ingewikkeld te zijn: u leest het in het Tijdschrift voor Ouderengeneeskunde.
