Isabella was altijd een heel vrolijk, spontaan meisje. Tot ze vijf jaar geleden werd aangereden door een scooter. Na drie maanden coma moest ze alles opnieuw leren. Het gaat gelukkig goed met haar, maar veel dingen blijven moeilijk. Echt contact maken bijvoorbeeld. Isabella is nu 18 jaar. Een verhaal over dromen en teleurstellingen. Ook het leven van Isabella en haar moeder Elena.
Ik moest alles opnieuw leren
Isabella: “Het enige wat ik mij kan herinneren van het ongeluk is dat ik aan het fietsen was en iemand heel hard aan kwam rijden. Blijkbaar ben ik toen aangereden. Ze hebben me gereanimeerd en naar het ziekenhuis gebracht. Op dat moment is alles in één klap veranderd en stond mijn hele leven op z’n kop.
Toen ik uit coma kwam, kon ik niets meer. Net een vaatdoek, zoals mijn moeder het zegt. Ik moest alles opnieuw leren. Zindelijk worden, lopen, praten... alles. Mijn stem is sindsdien ook veel lager. Ik had altijd een hogere stem en kon heel goed zingen. Ik droomde ervan om een professionele zangeres of actrice te worden. Dat kan nu niet meer. Het was moeilijk om dat te accepteren, heel moeilijk. En dat is het nog steeds.”
Elke dag stapjes zetten
Isabella: “Ik was ook heel goed in leren, maar ik kan me nu veel minder goed concentreren. Ik zou die middag naar de Theaterhavo gaan, die hebben we af moeten zeggen. Ook contacten leggen gaat nu veel lastiger dan vroeger. Terwijl ik dat wel heel graag wil. Ik ben 18 jaar en wil net als anderen gewoon uit kunnen gaan.
Ik ben niet meer de Isabella die ik was, maar ik probeer nog elke dag stapjes te zetten. Mijn doorzettingsvermogen is gelukkig heel groot. Ik blijf hopen dat ik op een dag alles weer kan wat ik voor het ongeluk ook kon. Dat is wat ik het liefst zou willen.”
