‘De Class’, een project van de Edwin van der Sar Foundation, helpt jongeren met nah hun eigen doelen te bereiken.
Zoals Jesse Keller, die zijn eerste stappen zet naar een baan in de zorg.
Ergens goed verstopt in een bedrijfsverzamelgebouw in Noordwijk, glimt Jesse Keller (24) van oor tot oor.
Hij heeft er net zijn elevator pitch opzitten. Een minuut moest hij volpraten over zichzelf en zijn ambities.
Vijf andere jongeren met nah en jobcoach Inge luisterden aandachtig en letten op Jesses verbale en non-verbale optreden.
Hij vertelde dat hij nog bij zijn ouders woont, van een gezonde levensstijl houdt, graag met verstandelijk beperkten wil werken en op de atletiekbaan steeds beter wil worden in sprinten.
Zelf dacht hij dat hij nog niet genoeg had verteld, maar daar dachten de anderen anders over. De feedback schoot door de ruimte.
‘Je merkt aan jou dat je dóór en dóór wil, dat voel je als je aan het praten bent. Zo breng je dat.’
‘Je hebt een hele lieve zachte stem, dat maakt je kwetsbaar. Je bent echt een mensenmens.’
‘Wat ik heel mooi vind, is dat je je ambities in je werk vertelt, maar dat je nóg een ambitie hebt, namelijk dat je zo snel mogelijk wil leren sprinten. Ik vind het heel leuk als je dat erbij vertelt.
Want dat blijft hangen! Het zegt iets over je doelen en je motivatie.’
‘Ik ben ook heel perfectionistisch’, voegt Jesse na de complimenten toe. ‘Is dat iets om te noemen?’ Beter van niet, vindt jobcoach Inge. ‘Er kleeft iets negatiefs aan dat woord.
Je kunt beter zeggen dat je jezelf altijd wilt verbeteren. En dat deed je al. Als jij vertelt dat je sprint beter moet zijn, zegt dat ook dat je resultaatgericht bent.’
Jesse is de laatste spreker van de dag. De presentatietraining is een onderdeel van het project ‘De Class’ van de Edwin van der Sar Foundation, dat telkens een jaar duurt.
De groep van Jesse is de vierde klas die nu draait. Sinds mei krijgen Jesse en zijn ‘Classgenoten’ een gezamenlijk én individueel programma op het gebied van studie, sport en loopbaan.
Jesse kreeg onder meer een inspanningstest en cognitieve test, volgde een training over belastbaarheid, bezocht netwerkbijeenkomsten en is gekoppeld aan een eigen jobcoach.
Zij helpt hem bij het verwezenlijken van z’n doelen. Jesse heeft die nu haarscherp voor ogen, maar dat is wel eens anders geweest.
Na de havo en twee niet-afgemaakte hbo-opleidingen, nam hij een tussenjaar, omdat hij niet goed wist wat hij verder wilde.
Toen hij na een scooterongeluk revalideerde, kwamen de antwoorden. ‘Voor mijn ongeluk wimpelde ik een advies van mijn vader, om een verzorgend beroep te kiezen, nog af.
Niet stoer genoeg. Nu weet ik zeker dat ik in de zorg wil werken. In het revalidatiecentrum zag ik hoe belangrijk het is dat je hulp en zorg krijgt.
Ik heb bijvoorbeeld heel veel aan mijn neuropsycholoog gehad. Na mijn ongeluk moest ik alles leren: aankleden, praten. Als een baby ben ik weer opnieuw opgestaan.
De neuropsycholoog hield mij rustig. Ze had aandacht voor me, werd een vertrouwenspersoon.
Zelf zou ik graag mensen met een licht verstandelijke beperking begeleiden, omdat ik het idee heb dat ik hen door mijn eigen beperking goed begrijp.’
Met zijn jobcoach heeft hij een plannetje gemaakt.
Hij doet al vrijwilligerswerk bij revalidatiecentrum De Hoogstraat en is maatje voor mensen met een verstandelijke beperking, maar wil op zoek naar vrijwilligerswerk dat naadloos aansluit op zijn droombaan.
‘We kijken samen hoeveel dagen ik aankan. Het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat ik een hele week thuis op de bank lig, omdat ik drie dagen achter elkaar zes uur per dag heb gewerkt.’
Jesse richt zich in De Class vooral op zijn loopbaan. ‘Ik kon ook een sportcoach krijgen, maar die had ik zelf al. En studie zit er door mijn beperking helaas niet meer in.’
Naast zijn individuele route, waardeert hij het lotgenotencontact. ‘De terugkomdagen zijn erg leuk. Iedereen zit in hetzelfde schuitje, weet waar je het over hebt als je over je ervaringen praat.’
Hij kan De Class aanbevelen aan andere jongeren met hersenletsel. ‘Je krijgt hier direct het vertrouwen dat je je plekje in de maatschappij wel weer zult vinden.
Eigenlijk is dat al bijna genoeg. Mensen met hersenletsel hebben vaak het gevoel dat ze op de achtergrond terecht zijn gekomen. In hun sociale én professionele omgeving.
Dan is zo’n zetje echt heel belangrijk.’ De Class van Jesse is inmiddels over de helft van het jaarprogramma.
Op de volgende terugkomdag in januari krijgt de groep een Linkedin-training. Dan leert Jesse hoe hij al zijn doelen en dromen via een zakelijk platform aan de buitenwereld vertelt.
Een volgende stap op weg naar die leuke baan in de zorg.
Ook meedoen aan 'De Class'? lees hier hoe dat kan.
