Opeens was het er! Het begon ver weg,
maar al snel dichterbij. Voor mij, als
vrijwilliger voelde het nog anders.
Gezond, maar toch persoonlijk geraakt.
Niet dat ik mij gekwetst voelde, toch
raakt het je...
Om minder beweging op de werkvloer
te krijgen, werden de vrijwilligers geweerd.
Ben je niet meer nodig?
Overbodig?
Noem het maar.
Mij duurde het wel lang al hield ik
via social media en whats app contact
me op de hoogte en gaf collega’s te
kennen hoe het met mij ging.
Gister dronk ik op Vogellanden een
kop koffie met een collega en we
spraken op afstand over allerlei
persoonlijke dingetjes.
De coördinator vrijwilligers deed
een duit in het zakje toen ze langs liep.
Een hartelijk welkom werd me geheten,
maar ook het verlossende bericht
dat ik weer welkom ben!
Mijn werkshirt haalde ik uit de
garderobe, om gewassen te
kunnen worden. Daarna de collega’s
aangegeven dat ik er volgende week
er weer ben! Al zij het voor een week,
mijn vakantie was geboekt, al doet
door corona wat anders aan.
Geen vliegtuig, geen grens over.
Wel leuke bestemmingen en de
boot naar Schiermonnikoog.
Nog even wat anders:
overal lag de horeca stil en moesten
de handen veelvuldig en lang
gewassen worden.
Geef wat woorden te lezen in
de spiegel als tijdverdrijf.
Mijn woorden doen ook mee.
Hier wat andere woorden
voor op de spiegels van Vogellanden.
Een ideetje? Woorden genoeg...
Het gaat jullie allemaal goed,
een fijne vakantie als het kan,
en tot ziens!
Ik mag ook weer op mijn werk
in de spiegel kijken. Mijn haar
zit goed en kan voor een ander
wat betekenen!
Kom gerust
wat dichterbij
om deze woorden
in de spiegel
goed te lezen
Dringt het door
dat wat je leest?
Dicht
is ook heel open
net als jouw gezicht
Dankjewel Ivar!
