Als het zomer is gaan velen op vakantie. Even een stapje terug, niet werken, geen gedoe. Ik ben net terug van Corfu.
Af en toe gebeurt er iets waaruit mijn brein iets maakt.
Inspireert tot dichten of een kort verhaal.
Een aanrader overigens voor iedereen.
Net even anders of juist precies dát...
Nuchter bekeken...
Met de boot door de Griekse wateren valt er veel te genieten.
De kustlijn, de eilanden in het water, De golven zelfs en de schakering der zee. Ook aan dek is er genoeg te zien... voldoende passagiers van allerlei pluimage uit verschillende landen.
Ouderen, volwassenen, ouders met kids, jongeren.
Ik zit mid-deks, op een bankje langs de reling, niet comfortabel, maar wel met een prachtig uitzicht naar alle kanten.
Net naast, waar de loopplank voor vertrek iedereen aan boord liet.
Aan het stuurwiel een 50-er met een t-shirt aan waarop te lezen staat dat hij geen 50 is maar 18, met 32 jaar ervaring!
Verder nog wat matrozen, waarvan één ons telkens aan het lachen maakt. Met de muziek uit de box mee zingt, kids vermaakt en de ladies verwent.
Verderop zit een familie; het ouder echtpaar dan wel, dan niet naast elkaar, zitten soms hier en dan weer daar. Hun kinderen en aangetrouwden, zijn al volwassen en één stel van hen heeft twee kinderen, de kleinkinderen dus van de grijze heer die nu aan de andere kant van de afstapplek zit.
Hij geniet, kijkt soms bezorgd, maakt een foto van de familie. Helpt ook waar hij kan. Brengt zo de prothese in veiligheid van de jonge moeder van wie ik niet weet of het eigen of aangetrouwd is.
De oudste van haar twee zoontjes is vijf en wil steeds wat drinken.
Het staat in een bak met water om koel te blijven en is gratis.
Veel passagiers hebben er gretig gebruik van gemaakt en wankelen telkens over het dek; de zee is onstuimig maar niet misselijkmakend voor mijn vrouw die naast mij ook geniet. Ze heeft een pleister achter het oor tegen reisziekte en ook zeeziek is ze niet.
De kleine man wankelt helemaal niet en wandelt over het hele schip.
Soms alleen en soms met vader. Nu wil hij weer wat drinken uit een schone plastic beker. Het eerste is goed, aangevuld met wat water omdat hij anders stuiteren gaat, vanwege de toegevoegde suikers.
Zijn gebruikte beker mag hij niet weggooien, want dat is slecht voor het milieu en mens en dier. De moeder legt het erg mooi uit in sierlijke Duitse klanken die het kind begrijpen kan. Ik kan het ook übersetzen, vertalen, met mijn kennis van het Deutsch von der Schule.
De knaap gaat tevreden gesteld naar de bak met flessen en laat zich wat inschenken door de moeder. Drinkt het snel op en rent al waar weg...
Stevig op zijn badschoentjes en niet vallen tussen de voeten van menig medepassagier. Botst ook niet tegen een beschonken Oost-Europeaan, die vanaf vertrek al aan de witte wijn zat, notabene met een rietje.
Het kleine ventje keert terug en ziet de vrolijke matroos rond gaan met vers fruit. Watermeloen, druiven en banaan. Ook wij pakken wat we naar believen. Grootvader glimlacht, omdat kleinzoon ook zijn gezonde hap tot zich neemt. Hij heeft zelfs in de gaten dat er genoeg is en rent over het dek achter het aanbod aan en neemt af en toe gewoon weer.
Ik kijk de opa aan en en maak oogcontact. Dit is goede ondeugendheid...
Het jochie staat het volgende moment wijdbeens, mit die Hände hog, vlak voor me en staat standvastig op de vloer, terwijl het bootje waarop we ons bevinden, flinke klappers maakt op de woelige baren.
Een jonge vrouw wankelt, op dat moment van de plecht naar de drankvoorraad en botst, met haar heup tegen het knulletje... hij wankelt niet. Zij schenkt zich een volgende witte wijn in en knoeit iets bij teruglopen. Beetje aangeschoten of toch meer moeite met de deining dan de jeugdige.
Ik verwonder me over de stabiliteit van het knaapje en kijk de opa aan.
En zeg: “Wie stabil ist er!” “ Ist es die Lebenszeit?”
Hij antwoord met een:” Keine Ahnung...”
Ik meen het te weten en zeg tot slot:
“Keine Alkohol muss es sien!”
We lachen er beiden om
Froh, das es so sein muss!
Ik wens hierbij een ieder een fijne vakantie en...
een veilig terug.
Met vriendelijke groet,
Ivar Wakker
