Mensen met hersenletsel die het behandelprogramma Hersenz hebben gevolgd, functioneren ook op lange termijn beter. Ze zijn meer tevreden met hun participatie, hebben minder behoefte aan zorg, ervaren een betere algemene gezondheid en hebben minder problemen met sociale activiteiten. Dit blijkt uit een tweede meting onder cliënten die Hersenz gevolgd hebben. De meting is uitgevoerd door Maastricht University. De resultaten worden gepubliceerd in het tijdschrift Disability and Rehabilitation.*
Hersenz is een behandelprogramma voor mensen met hersenletsel die op de lange termijn problemen ondervinden in hun dagelijks leven door hun hersenletsel en die (beter) willen leren omgaan met gevolgen zoals vermoeidheid, overprikkeling, moeite met plannen en organiseren en gedragsproblemen. Het programma bestaat uit een combinatie van groepssessies en individuele trainingssessies bij cliënten thuis. Cliënten leren strategieën aan die zij ook ná het beëindigen van het programma kunnen inzetten om beter om te gaan met de gevolgen van hun hersenletsel.
Maastricht University heeft twee kleinschalige onderzoeken uitgevoerd om na te gaan welke veranderingen in functioneren optreden bij cliënten en hun naasten door Hersenz. In het eerste onderzoek uit 2016 werden veranderingen in het functioneren na het volgen van Hersenz onderzocht bij 62 cliënten en 36 naasten. Voor dit onderzoek werden een voormeting (voor het begin van het programma) en een nameting (een jaar na de voormeting) gedaan. Veranderingen ten opzichte van de voormeting waren:
Positief:
• Persoonlijke doelen werden behaald
• Fysiek functioneren verbeterde
• Tevredener met participatie
• Minder neuro-psychiatrische symptomen
• Minder zorgbehoeften
• Lagere zorglast van de mantelzorger
• Hogere kwaliteit van leven van de Mantelzorger
Negatief
Lagere zelfwaardering
Om te weten of de veranderingen ook aanwezig blijven op de langere termijn is een tweede onderzoek uitgevoerd. Hiervoor zijn de cliënten die deelnamen aan de eerste studie opnieuw benaderd. Daaruit blijkt dat Hersenz ook op de lange termijn de tevredenheid met participatie verbetert en de zorgbehoeften vermindert. Daarnaast is er op de lange termijn een verbetering op de ervaren algemene gezondheid en een vermindering van ervaren problemen met sociale activiteiten. Uit de eerste meting bleek dat de zelfwaardering gedaald was ten opzichte van de nulmeting. Bij de tweede meting is die zelfwaardering weer 'hersteld'.
CONCLUSIE
De onderzoeksresultaten laten zien dat Hersenz zowel op de korte als de lange termijn tot verbeteringen in functioneren leidt. Aangezien de twee evaluatiestudies relatief kleinschalig waren en geen controlegroep hadden, moet een grootschaliger onderzoek met controlegroep uitgevoerd worden om de effectiviteit van Hersenz met een grotere mate van zekerheid aan te tonen.
* Domensino, A., van Haastregt, J. & van Heugten, C. (in press). One-year follow-up results of a community-based treatment programme for people with acquired brain injury in the chronic phase. Disability and Rehabilitation.)
