Veel mensen met hersenletsel zijn overgevoelig voor prikkels. Om óverprikkeling te voorkomen, kan het helpen om prikkels te vermijden. Maar niet te veel, anders loop je het risico op ónderprikkeling, wat ook weer schadelijke gevolgen heeft.
Hersenen hebben altijd een zekere mate van prikkeling nodig, ook beschadigde hersenen. Bij te weinig prikkels – onderprikkeling - worden de hersenen juist extra gevoelig voor prikkels. Zo erg zelfs, dat iedere prikkel te veel wordt. En dan is het middel (beperken van prikkels) erger dan de kwaal. Een ander risico van te weinig prikkels is dat hersenen de 'leegte' aan prikkels zelf gaan invullen en iemand hallucinaties krijgt. Dan ga je zien, horen, voelen en ruiken wat er niet is. Daarom vraagt de hoeveelheid prikkels, juist bij mensen met hersenletsel, een zo persoonlijk mogelijke afstemming: niet te veel, niet te weinig. Dan ben je prikkelafgestemd.
In het artikel ‘Niet prikkelarm, maar prikkelafgestemd’ informeert Hans van Dam over prikkelverwerking, onder- en overprikkeling en de mogelijk schadelijke gevolgen ervan. Ook legt hij uit wat prikkelafgestemd is. In het artikel ‘Over- en onderprikkeling: zoeken naar de juiste balans’ vertelt Fons van Ewijk, persoonlijk begeleider van Zozijn Op Pad, over de zoektocht naar de juiste en persoonlijke prikkelafstemming. “Het is belangrijk om samen met je cliënt de juiste hoeveelheid prikkels en de juiste mate van activiteit te vinden. Te veel prikkels en te veel activiteit hebben schadelijke gevolgen voor iemand met NAH, waardoor iemands belastbaarheid steeds verder terugloopt. Maar te weinig prikkels en te weinig activiteit is zeker zo schadelijk." Professionele begeleiding kan bij die zoektocht enorm helpen. Beide artikelen lees je op de website van Zozijn.
