NRC doet al langere tijd onderzoek naar hersenschade in de sport en de rol van sportbonden. De behandeling van hersenschuddingen bij sporters is ondermaats en dat kan ernstige medische gevolgen hebben. Dat zeggen zeven voormalig (top)sporters die hersenschuddingen kregen in interviews met NRC. Onder hen zijn onder meer de ex-doelman van Ajax en AZ, Joey Didulica, en voormalig basketbalinternational Jos Frederiks. De sporters hebben allemaal last gehad van gebrekkige medische begeleiding. Ze werden bijvoorbeeld te snel weer ingezet, terwijl dat medisch niet verantwoord was. Dat gebeurt in de sport vaker, blijkt uit een wetenschappelijk onderzoek naar voetbalblessures (2020). De helft van de voetballers met een hersenschudding kwam te snel weer in actie, in weerwil van medische protocollen van sportbonden die rust voorschrijven. De sporters die NRC sprak konden maanden- of jarenlang geen normaal leven leiden. Prikkels zoals licht en geluid verdroegen ze lange tijd niet. Sommigen raakten in een sociaal isolement en kregen suïcidale gedachten.
Sportbonden weten dat hersenschuddingen gevaarlijk zijn. In de Eredivisie mogen clubs nu extra wisselen bij een hoofdblessure. Toch hebben artsen vaak geen idee wat ze ermee aan moeten, vertellen zeven topsporters die een hersenschudding kregen. „Mijn leven was uitzichtloos”. Die bal móét ik hebben, denkt Jos Frederiks, basketballer van EiffelTowers. Met zijn 1,92 meter is hij relatief klein voor een topbasketballer, maar door zijn speelstijl – vol energie – staat hij altijd in de basis. Frederiks is meerdere keren kampioen van Nederland geworden en speelt in het Nederlands team. Tijdens een bekerwedstrijd tegen Almere, rent hij op een bal af die richting de zijlijn stuitert. Frederiks springt, krijgt zijn hand achter de bal, valt. Daarna wordt het zwart. „Het eerstvolgende moment dat ik me herinner is een time-out. Ik zat op de reservebank en stootte een teamgenoot aan om te vragen wat er aan de hand was”, vertelt Frederiks (44) over het incident, dat begin 2004 gebeurde. Zijn teamgenoot legt hem uit dat hij knock-out is gegaan toen hij met zijn hoofd op de vloer klapte. Dat hij probeerde op te staan – één, twee, drie keer – maar steeds wankelend neerviel. Dat zijn ploeggenoten hem hebben opgetild en op de bank gezet, waar hij weer bijkwam. Frederiks: „Toen vroeg ik: had ik de bal wel? Daar moesten mijn teamgenoten later nog om lachen.” Die wedstrijd speelt Frederiks niet meer. Niemand maakt zich dan nog zorgen. Lees het hele artikel op de website van NRC.
