Het is de eerste week van juni. Dat betekent dat het nog tot en met 7 juni de Week van de Jonge Mantelzorger is. Tijdens deze week is er extra aandacht voor alle jeugdige mensen die opgroeien met een gezinslid waar veel zorg en aandacht naartoe gaat. Het thema van dit jaar is: Niet te missen! Aandacht voor deze groep is belangrijk. Jonge mantelzorgers hebben namelijk vaker last van stress, piekeren of sombere gevoelens. Dit heeft veel invloed op hun leven. In dit artikel op de website van Zorg voor Beter lees je wat jij als professional kunt doen.
Jonge mantelzorgers zijn kinderen en jongeren die opgroeien in een zorgsituatie. Bijvoorbeeld met een ouder, broer, zus, opa, oma of goede vriend die een langdurige ziekte heeft. Dit kan een lichamelijke of verstandelijke beperking zijn. Ook kan het gaan om geestelijke problemen of een verslaving. Voor jonge mantelzorgers is zorgen voor een naaste heel vanzelfsprekend. Zo vanzelfsprekend dat ze zichzelf niet zien als jonge mantelzorger. Ook zijn ze niet zo snel geneigd om om hulp te vragen. Dit zijn precies de redenen waarom jouw aandacht voor hen zo belangrijk is. ‘Niet te missen’ is dan ook het onderwerp in de Week van de Jonge Mantelzorger.
Eerder schreven wij over de Week van de jonge mantelzorger. Op de website van Zorg voor Beter lees je 6 veelgestelde vragen (en antwoorden) over jonge mantelzorgers. Hier lees je meer over de Week van de jonge mantelzorger 2021.
De 21-jarige Tirsa groeide op met een moeder en twee zussen. “Ik ben de middelste. Mijn oudere zus heeft ernstige scoliose en moest jarenlang door zware revalidatietrajecten heen en mijn jongere zusje heeft jeugdreuma. Ik wilde zelf absoluut niet nog een extra last zijn dus vestigde ik nooit de aandacht op mezelf. Daar heb ik best een tik van gehad want op een gegeven moment kón ik zelfs niets meer delen en belandde ik op m’n vijftiende in een heftige depressie.” Ervaringsdeskundige Tirsa Kroon vertelt hoe zij dat heeft beleefd en waarom het goed is om aandacht te geven aan jonge mantelzorgers, ook al vragen ze er meestal zelf niet om. Lees haar verhaal op de website van Vilans.
