Hoe kunnen mensen met dementie meedoen aan de samenleving? Met die vraag houdt Hans Alderliesten, onderzoeker bij Movisie, zich bezig.
‘Het is een mooie dag in juni, de zomer kondigt zich aan, de temperatuur loopt langzaam op, basisschoolkinderen worstelen zich door de laatste weken heen. Ik wandel met een groepje jonge mensen met dementie en twee activiteitenbegeleiders door een prachtig parkbos. Bij deze groep is geen stress, onrust of negativiteit. Ze zijn blij om elkaar weer te zien, ze hebben zin in het sporten, ze zijn benieuwd naar wat ik vandaag kom doen. Aanvankelijk voel ik me enigszins ongemakkelijk; wat is mijn rol vandaag? Participerende observatie, zoals dat in onderzoeksjargon heet. Beslist geen aapjes kijken, maar zo voelt het enigszins. Ik leg mijn kaarten op tafel en vertel wat ik kom doen. Ineens ben ik niet langer observator, maar deelnemer van de groep. De groep vindt het fijn. Mooi en goed dat er aandacht is voor hoe mensen met dementie kunnen blijven meedoen aan de samenleving. “Fijn dat je dat aan onszelf komt vragen”, hoor ik meermaals. “Niet en nooit over ons zonder ons!´’
In de rol van onderzoeker, van observator ziet hij een boel. Maar als deelnemer van de groep begrijpt hij; 'Hier telt niet de ziekte, maar de mens.' Lees het hele artikel op de website van Movisie.
