“Bommen, granaten, oorverdovend harde geluiden overheersen in mijn hoofd. Ik ben geraakt en kan me niet bewegen. Wat gebeurt er met me? Met welke vijand heb ik te maken? Op maandag 18 oktober 2021 word ik wakker met een tintelend gevoel in mijn linkerbeen en -arm. Ook mijn mond voelt zwaar. Ik bel mijn zus omdat ik het niet vertrouw. Ik voel me al een aantal maanden niet lekker, heb veel hoofdpijn en zit vaak laag in mijn energie. Op elk vlak in mijn leven is er veel aan de hand, dus ik ervaar ook erg veel stress. Uitgebreid bloedonderzoek bij de huisarts geeft geen bijzondere dingen aan, op een wat lage bloeddruk na. Maar nu is het menens, ik voel het. De huisarts is al snel bij me. Voor de zekerheid stuurt zij me met de ambulance naar het ziekenhuis om een beroerte uit te sluiten. Maar op de scan wordt al snel duidelijk dat ik een hersenstambloeding heb. Op dat moment weet ik nog niet dat die plek niet de fijnste is. Door de hersenstam lopen veel zenuwbanen die belangrijke lichaamsprocessen aansturen, zoals ademhalen, slikken, hartslag, bloeddruk, horen en zien. Ik word 48 uur ter observatie opgenomen op de afdeling Neurologie.” Dit is het begin van de blog van Mariëlle Bosch waarin zij schrijft over haar ervaringen na een hersenstambloeding. Wil je weten hoe de ‘oorlog’ is afgelopen? Op de website van de Hersenstichting lees je het antwoord in haar blog.
