Nieuws

Terug

'Ik heb een rolstoel in mijn hoofd'.

Karin Weidekamp dicht over haar leven met NAH.

'Een nieuwe jas' is al de derde dichtbundel van Karin Weidekamp (34) uit Lichtenvoorde die het licht ziet. 

 

Er staan helder verwoorde gedichten in over leven met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). 

Karin: "Als ik ergens mee zit en ik kom er niet uit, dan ga ik dichten. Vaak vind ik een antwoord in de gedichten. 

Ze ontstaan spontaan op uiteenlopende momenten.

Bijvoorbeeld als ik aan het zwemmen ben of midden in de nacht.

Het NAH loopt overal in door, want alles wat ik doe, is ermee gekleurd. 

Na mijn auto-ongeluk in januari 2015 heb ik een ander hoofd gekregen."

 

 

Positief

 

 

Karin gaf op 8 december 2017 haar dichtbundel uit bij Boekscout op verzoek van verschillende lotgenoten op Facebook.

Het is bedoeld om hen een hart onder de riem te steken en om meer bekendheid aan en begrip voor NAH te krijgen.

Karin: "Voor mensen met NAH is het lastig om te lezen, dat vergt veel concentratie.

Maar met deze gedichten lukt dat wel. Ze zijn kort, veelzeggend en herkenbaar.

 

Mijn leven is door de NAH 180 graden gedraaid en zal nooit meer hetzelfde worden.

Ik heb een rolstoel in mijn hoofd en die rolstoel gaat nooit weg. Ik kan wel met die rolstoel leren rijden.

De gedichten zijn onderdeel van een rouwproces.

Als je ze leest, merk je dat ze aan het eind een stuk positiever zijn. Al heb ik aan elk gedicht wel een positieve draai weten te geven."

 

Het dichten zit Karin in het bloed: "Ik was al aan het rijmen toen ik nog niet kon schrijven en maakte liedjes zodat ik de woorden beter kon onthouden.

Ik ben altijd creatief geweest met verschillende dingen en zal dat in de toekomst zeker ook zijn.

Plannen voor een volgend boek heb ik nog niet echt. Ik zie wel waar de woorden mij brengen."

 

De eerder verschenen dichtbundels van Karin zijn 'Ode aan het kleine meisje' (2014) en 'Goedemorgen, mevrouw Weidekamp' (2016).

Onlangs schreef ze ook een kort verhaal in het boek 'De hoop voorbij', samengesteld door Carla Beukers, over ongewenst kinderloos zijn.

 

Meisje van weleer

Vooraan dansend los en vrij

Dat was ik, m'n oude mij

Wat zou ik haar graag nog eens zien

Wellicht gebeurt dat ooit misschien

Het leven lachte me graag toe

Nu ben ik vaak verward en moe

Toch leef ik ergens dansend voort

Onverschrokken, zoals het hoort …

M'n trots die ben ik nooit verloren

Al ben ik dan opnieuw geboren

M'n sterke ziel zal blijven staan

Hoe diep ik ook zal moeten gaan

Ik mis het meisje van weleer

En ja, dat doet verdomd veel zeer

Maar toch, ik voel, voorbij die pijn …

Zal ik nog steeds datzelfde meisje zijn

 

'Een nieuwe jas' is te bestellen op www.boekscout.com

'Ik heb een rolstoel in mijn hoofd'.