Op de site van Vilans lazen we een interessant artikel. De coronacrisis dwingt tot snelle vernieuwingen, van de zorg en van de samenleving. Dat creëert ook een moment om Nederland versneld inclusiever te maken. We hebben nog wat in te halen.
Nu de coronamaatregelen versoepeld worden, ontstaat een groot vraagstuk dat makkelijk ondergesneeuwd raakt. Alle ogen zijn nog steeds gericht op de ziekenhuizen en in het bijzonder de IC’s. De vragen elders in de zorg en de samenleving stapelen zich op. Kwaliteit, betaalbaarheid en toegankelijkheid zijn basiskenmerken van de publieke dienstverlening die op orde moeten zijn. Niet alleen in de zorg, in de hele samenleving; het debat is nu te smal.
De toegankelijkheid van onze samenleving voor kwetsbare mensen en mensen met beperkingen wordt er niet beter op. Het is echter geen onderwerp in het huidige corona-discours. Dat gaat over stranden, horeca, vakantiebestemmingen, openbaar vervoer, winkelstraten, musea en theaters. Het betreft de uitdagingen voor ondernemers en voor het grote publiek.
Ook mensen met beperkingen staan voor grote uitdagingen. Uitdagingen waarbij de beleidsmakers en ondernemers minder vanzelfsprekend stilstaan. Het is fijn dat gebarentolk Irma Sluis sinds half maart 2020 de teksten van de bewindslieden voor de vele mensen die doof zijn begrijpelijk maakt. Maar daarmee zijn we er niet. De gevolgen van de coronamaatregelen voor mensen met een beperking zijn groot. Ze staan hun deelname aan de samenleving, en daarmee de kwaliteit van hun leven in de weg.
Denk aan mensen die slecht zien en dus niet weten of ze voldoende afstand houden. En mensen die slecht horen en niet kunnen spraakafzien vanwege het mondkapje dat sprekers dragen. Of mensen in een rolstoel, die de uitgezette looproute niet kunnen volgen vanwege de obstakels die de voetgangersstromen scheiden.
Het artikel is geschreven door Henk Nies (Vilansdirecteur strategie en ontwikkeling en lid Kwaliteitsraad), Anne-Miek Vroom (lid Kwaliteitsraad en ervaringsdeskundige), Ineke van der Voort (Zorginstituut Nederland) en Mariska Stam (Zorginstituut Nederland). Lees het hele artikel hier.
