Er was een moment dat hij uit het leven wilde stappen. Dat deed Aziz Koca niet, met dank aan Lisa de Vries Sousa Aniceto.
Nu helpt hij haar in haar strijd om erkenning voor haar ziekte: chronische lyme.
Het leverde Koca een nominatie op voor de titel meest inspirerende Nederlander met een beperking.
‘Op 26 september 2013 kreeg ik een CVA, een ongeluk in de hersenen.
Op 27 september hoorde ik van de artsen dat ik de rest van mijn leven bedlegerig zou zijn”, begint Aziz Koca (56) zijn verhaal.
De artsen rekenen echter buiten zijn koppigheid. Het restant van zijn leven op bed in een verzorgingshuis? Mooi niet!
Maar Koca loopt tegen een muur aan. „Mij werd gezegd: ‘Als je beter wilt worden, kunnen we je niet helpen. Als je je huidige situatie accepteert, dan wel.’ Alle deuren gingen dicht.”
Een enorme klap voor de Almeloër, die zich niet bij de situatie wil neerleggen maar tegelijkertijd niet weet wat hij moet doen.
En dan is daar buurvrouw Lisa de Vries Sousa Aniceto. „Toen ik hier vier jaar en twee maanden geleden kwam wonen, was zij één van de eersten die met mij kennis kwam maken.
We zijn daarna goede vrienden geworden.”
De Vries Sousa Aniceto is niet op haar mondje gevallen en helpt haar buurman bij lastige gesprekken en met juridische zaken. Uiteindelijk gaat een ergotherapeut met hem aan de slag.
En zie daar: vijf jaar later is Koca weliswaar aan één kant verlamd maar woont hij zelfstandig. En gaat hij er zelfstandig opuit. Op zijn driewieler, met elektrische aandrijving.
Mede dankzij Lisa kan ik nu weer dingen waarvan mij werd verteld dat ik ze nooit meer zou kunnen
Hij is zijn buurvrouw en goede vriendin daarvoor eeuwig dankbaar. „Ik zie Lisa als mijn dochter. Zij heeft mij heel erg geholpen.
Er zijn momenten geweest dat ik het leven niet meer zag zitten, dat het voor mij niet meer hoefde. Maar mede dankzij Lisa kan ik nu weer dingen waarvan mij werd verteld dat ik ze nooit meer zou kunnen.”
Trots tilt hij zijn ‘verlamde’ linkerarm een klein stukje omhoog, om aan te tonen hoever hij is gekomen na die gewraakte doktersmededeling.
Lisa lacht en zegt: „Meer kan hij niet met die arm, hoor!”
Op zijn driewieler komt hij vooruit, dankzij de kracht in zijn (rechter)been en door de elektrische trappers. Die driewieler staat nu centraal in de plannen van Koca om iets terug te doen voor zijn buurvrouw.
De Vries Sousa Aniceto heeft chronische lyme. „Ik fiets van Almelo naar Den Haag, om geld in te zamelen en om handtekeningen te overhandigen aan mensen van de Tweede Kamer.
Met als doel dat deze chronische ziekte erkend wordt.”
Met het geld dat binnenkomt willen we een behandelprogramma voor chronisch lymepatiënten opzetten, want dat is er nu niet
Om iets terug te doen voor zijn buurvrouw Lisa de Vries Sousa Aniceto fietst Aziz Koca naar Den Haag om geld in te zamelen en handtekeningen te overhandigen aan de Tweede Kamer om erkenning van chronische lyme op de agenda te krijgen.
Want dat wordt die nu nog niet, zegt De Vries Sousa Aniceto. „Samen met Hélène van Tol heb ik Stichting Ziekenhuis Chronische Lyme (ZCL) opgericht.
Met het geld dat binnenkomt willen we een behandelprogramma voor chronisch lymepatiënten opzetten, want dat is er nu niet.
Er zijn patiënten die hun heil zoeken in de alternatieve geneeswereld. En achter hulpmiddelen moeten we vaak zelf aan. Zie je mijn rollator? Die heb ik zelf geregeld en betaald.”
Haar uiteindelijke doel: behandelcentra voor lymepatiënten in reguliere ziekenhuizen. Voor mensen zoals zijzelf en lotgenoten.
Zelf is De Vries Sousa Aniceto snel moe, ziet ze niet altijd alles even goed en heeft ze moeite om haar evenwicht te bewaren en dingen vast te houden.
Ook vergeet ze soms dingen. „Als ik zie hoe het nu met Lisa gaat...” Koca maakt zijn zin niet af; hij vecht tegen de tranen. „Haar situatie gaat me aan het hart.”
En dus zijn de rollen omgedraaid en spreekt Koca al zijn krachten aan om nu háár te helpen - een geste die niet onopgemerkt is gebleven. De Almeloër is één van de 96 Nederlanders die kans maken op De Gouden Venus van Milo, een onderscheiding van het DELA Goededoelenfonds voor de meest inspirerende Nederlander met een beperking die iets goeds doet voor de samenleving.
De winnaar mag 10.000 euro inzetten voor zijn of haar goede doel.
Wanneer Koca naar Den Haag vertrekt, weet hij nog niet. „Ik moet natuurlijk wel één en ander met de Tweede Kamer afspreken, zodat ze weten dat ik kom.” Hij verwacht twee dagen onderweg te zijn.
„Tussendoor stop ik een paar keer.” Om handtekeningen en geld te verzamelen, om even op adem te komen en om te genieten van zijn teruggevonden zelfstandigheid. „Want uiteindelijk komt het daar allemaal op neer.
Het enige dat Lisa en ik willen, is kunnen leven.”
