Hoe zorg je voor inspraak als je niet-aangeboren hersenletsel hebt en niet meer thuis woont? Wat kun je doen om je stem te laten horen en mee te praten? Het werkboek ‘Laat je horen - Samen Gaan in (informele) inspraak en medezeggenschap’ helpt daarbij. Samen gaan de persoon met NAH en zijn of haar begeleider op zoek naar de manier die het beste past.
‘Dit werkboek nodigt mensen uit na te denken over de manier waarop zij inspraak willen geven’, vertelt Kiyomid van der Veer. Zij was vanuit Vilans betrokken bij de ontwikkeling van het werkboek en bij het onderzoek dat eraan voorafging.
Waarom dit werkboek?
Kiyomid: ‘Uit ons onderzoek blijkt dat inspraak niet altijd vanzelfsprekend is voor deze groep. Omdat vergaderingen te belastend zijn of omdat het lastig is je mening te geven als je afhankelijk bent. Maar ook omdat mensen ooit een leven leidden zonder NAH, waarin ze wel zonder problemen hun mening konden geven. Ze hebben professionele kwaliteiten verworven die niet verdwijnen na het hersenletsel. Bijvoorbeeld de communicatiewetenschapper met afasie die meedeed aan ons onderzoek. Praten is voor hem moeilijk, maar nadenken niet. Dan ga je op zoek naar manieren waarop hij zijn kwaliteiten kan inzetten en mee kan denken over de zorg en ondersteuning.’
